Najstarsza obok papieru solnego i dagerotypii pozytywowa technika tworzenia obrazu fotograficznego. W przeszłości wykorzystywana w szczególności w luksografii oraz kopiowaniu dokumentów (stąd angielska nazwa blueprint), stanowi doskonałe narzędzie dla fotografa pozwalając na uzyskanie odbitek o charakterystycznym niebieskim zabarwieniu. Ponieważ cyjanotypia daje się łatwo tonować, jej naturalny ton nie stanowi ograniczenia, a fotograf może bardzo dowolnie kształtować wygląd swoich zdjęć.
Wykonane na odpowiednim papierze i prawidłowo przechowywane, odbitki powstałe w tej technice cechuje znaczna trwałość, przekraczająca sto lat. Podobnie jak inne techniki żelazowe, cyjanotypia sprawdza się też doskonale w połączeniu z gumą dwuchromianową, pozwalając na uzyskanie prac niezwykłych, nacechowanych wspaniałą głębią i plastyką.