I tak oto kolejna książka dołączyła do Biblioteki Szlachetnej Fotografii. Tym razem czas przyszedł na Cyjanotypię, technikę chyba ze wszystkich najpopularniejszą, a jednocześnie najbardziej niedocenianą, by nie powiedzieć lekceważoną.
Najpopularniejszą ponieważ, przynajmniej na pierwszy rzut oka, wydaje się ona być banalnie łatwa. Ot, bierzemy dwa odczynniki, dwa roztwory, które można kupić w Szlachetnej Fotografii, mieszamy w równych proporcjach, nakładamy na papier, suszymy, przykładamy negatyw, wystawiamy na parę minut na słońce, wkładamy do wody i voila; jest odbitka. Zdać by się mogło, nic prostszego. Ta prostota, podkreślam pozorna, zachęca wszystkich zainteresowanych technikami dawnymi by właśnie od cyjanotypii zaczynać swoją przygodę.
Lekceważoną ponieważ, również na pierwszy rzut oka, wydaje się ona być banalnie prosta i oferować bardzo ograniczone możliwości. Przecież, skoro coś jest tak proste, nie może dawać dużych możliwości. No i ten nieszczęsny niebieski kolor, który tylko czasami pasuje do zdjęcia.
Po zakończeniu pracy nad książką poświęconą odbitce pigmentowej, postanowiłem zmierzyć się z mitem prostoty i banalności, które od lat prześladują cyjanotypię i pokazać, w miarę moich skromnych możliwości, całe bogactwo możliwości, których dostarcza. Miesiące badań i testów, analiza zarówno źródeł historycznych, pochodzących z wieku 19tego, jak i współczesnych pozwoliły na zebranie materiału, którego bogactwo zaskoczyło nawet mnie; od różnych receptur, poprzez sposoby, dzięki którym można kontrolować kontrast powstałych odbitek, rozliczne metody ich tonowania, nie tylko w herbatce, aż po o wiele mniej typowe rozwiązania takie, jak wykonywanie odbitek na szkle. Rezultatem tych prac była książka, najobszerniejsza ze wszystkich, które do tej pory poświęciłem dawnym technikom fotograficznym, do zapoznania się z którą serdecznie zapraszam.
Książkę Cyjanotypia – Przewodnik praktyczny zamówić można tu: http://szlachetnafotografia.com/cyjanotypia-przewodnik-praktyczny/