Mokra płyta kolodionowa to jedna z najstarszych technik fotograficznych, wynaleziona w 1851 roku jako technika negatywowa. Wkrótce odkryto też jej odmianę, nazwaną ambrotypią, pozwalającą na uzyskanie przepięknych, unikatowych pozytywów na szkle, czernionym metalu, a nawet płycie kompozytowej.
Zdjęcia w technice mokrego kolodionu wykonywane są za pomocą kamery wielkoformatowej na materiale, który został przygotowany bezpośrednio przed wykonaniem zdjęcia poprzez pokrycie płyty szklanej roztworem jodowanego kolodionu, które jest następnie uczulany w roztworze azotanu srebra. Zdjęcia muszą być wywołane i utrwalone bezpośrednio po naświetleniu, zanim jeszcze pokrywające szkło warstwa kolodionu wyschnie. W ten sposób tworzyć możemy zarówno negatywy, jak i ambrotypy, zdjęcia unikatowe, istniejące tylko w jednym egzemplarzu. Zdjęcia z jednej strony delikatne i kruche; w końcu obraz powstaje ze srebra osadzonego na powierzchni szkła, z drugiej niezwykle trwałe, zdolne przetrwać znacznie ponad sto lat.
Sam obraz ambrotypowy jest inny niż wszelkie inne rodzaje fotografii, metaliczny i lśniący; w końcu powstaje on z metalicznego srebra.
Podręcznik poświęcony ambrotypii:
http://szlachetnafotografia.com/ambrotypia-przewodnik-praktyczny/
Więcej zdjęć: http://radoslawbrzozowski.com/ambrotypia/
Ambrotyp na szkle. © Radosław Brzozowski
Ambrotyp na szkle. © Radosław Brzozowski
fot. Radosław Brzozowski
Sam proces i związane z nim wyzwania najlepiej zilustuje backstage z jednej z sesji plenerowych