Odbitka albuminowa wykonana na warstwie światłoczułej powstałej z białek jaj kurzych (albumina) i chlorku srebra, uczulonej azotanem srebra była pierwszą, niekwestionowaną, królową fotografią. To właśnie w tej technice powstała znakomita większość europejskich arcydzieł dziewiętnastego wieku, a sama odbitka albuminowa była stosowana jeszcze wiele lat po wprowadzeniu nowocześniejszych technik żelatynoo-srebrowych. To właśnie w albuminie pracowali tacy mistrzowie jak Cameron czy Atget.
Nietonowane, odbitki te charakteryzują się pięknym, brązowy kolorem i wspaniałą skalą tonów. Tonowane mogą stać się czarno białe lub nabrać zimnej barwy łupków. Odbitka albuminowa to technika bardzo trwała, nawet niezbyt dobrze przechowywane odbitki z 19tego wieku są zazwyczaj znakomicie zachowane.
Odbitka albuminowa jest jedyną techniką pozwalającą na uzyskiwanie zarówno odbitek o powierzchni lekko błyszczącej, jak i matowej. Istnieje również bardzo wiele jej odmian, opracowywanych i udoskonalanych na przestrzeni lat.